Zygmunt Rafałowicz

Zygmunt Rafałowicz (1906-1991)

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 25.12.1906 r. w Łodzi, zmarł 21.01.1991 r. w Paryżu. Ojciec Leon (prywatny ekspedytor, zmarł w 1936 r.), matka (pracowała z mężem, w czasie II wojny zamordowana przez Niemców), rodzeństwo: Salomon (urzędnik, w czasie II wojny zamordowany przez Niemców), Józef (urzędnik, w czasie II wojny zamordowany przez Niemców), Bolesław (technik, zginął w czasie II wojny jako żołnierz Armii Radzieckiej), Mieczysław (technik, po II wojnie naczelnik Rejonowego Urzędu Telefonii w Wałbrzychu), Berta (urzędniczka, w czasie II wojny zamordowana przez Niemców), Eugenia (urzędniczka, w czasie II wojny zamordowana przez Niemców), Pola (urzędniczka, w czasie II wojny zamordowana przez Niemców), żona Ewa Neuman (po II wojnie zastępca redaktora naczelnego wydawnictwa „Wiedza Powszechna”), bezdzietny.

W 1926 r. ukończył Gimnazjum im. księdza Ignacego Skorupki w Łodzi i wyemigrował z powodów ekonomicznych do Francji, gdzie podjął studia i w 1929 r. ukończył Politechnikę w Grenoble jako inżynier elektrotechnik.

Od 1928 r. aktywnie działał w organizacjach komunistycznych wszystkich krajów, gdzie przebywał. Emigracyjne losy wynikały z konsekwencji tej działalności.

W 1949 r. został w Polsce, z uwagi na udział w wojnie domowej w Hiszpanii, zweryfikowany jako kapitan wojska.

Pracował:

• 1929-33 Fabryka Telefonów SIT w Paryżu (kierownik pracowni w biurze konstrukcyjnym)
• 1933-35 Laboratorium Przemysłu Elektrotechnicznego w Paryżu (laborant)
• 1935-37 w ZSRR, wpierw kierował budową dużego obiektu telefonii miejskiej w jednym z miast, a następnie pracował w nieokreślonym instytucie naukowo-badawczym w Moskwie
• 1937-38 Brygady Międzynarodowe Armii Demokratycznej Hiszpanii (instruktor techniczny w wojskowej szkoły telekomunikacyjnej), ranny na froncie
• 1939-46 Towarzystwo Telefoniczne w Chile ((kierownik sekcji automatyzacji)
• 1946-48 Standard Electric Argentina (towarzystwo teletechniczne, kierownik sekcji montażu central automatycznych)
• 1948-50 Centralny Zarząd Przemysłu Elektrotechnicznego w Warszawie (dyrektor branży teletechnicznej)
• 1950-53 Ministerstwo Poczt i Telegrafów (dyrektor departamentu telekomunikacji)
• 1953 Biuro Studiów i Projektów Łączności (kierownik pracownik projektów perspektywicznych)
• 1954-62 Politechnika Warszawska, Wydział Mechaniczny Technologiczny, Katedra Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn (zastępca profesora)